به نقل از «تسنیم»

خاطرات زمین مانده یک عکاس جنگ پس از ۱۳ سال!

تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۷۳۵۴۴

عکاسان جنگ جزو مهمترین قشری بودند که با حضور در میدان آتش، با سلاحی به نام دوربین لحظه هایی را ثبت کردند که امروز می توان با وجود همان تصاویر، فرهنگ و آنچه در جبهه ها گذشته را به نسل های بعدی منتقل کرد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از پشتوانه های مهم فرهنگی و تاریخی یک کشور مردان و زنانی هستند که به نوعی در ثبت لحظه های طلایی نقش محوری داشتند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کسانی که اگر نبودند بخش مهمی از یک واقعه برای همیشه در حافظه تاریخی یک کشور محو می شد. 

در دوران معاصر نیز اگر هشت سال جنگ تحمیلی را یکی از درخشان ترین سال های تاریخ ایران بدانیم، عکاسان جنگ جزو مهمترین قشری بودند که با حضور در میدان آتش، با سلاحی به نام دوربین لحظه هایی را ثبت کردند که امروز می توان با وجود همان تصاویر، فرهنگ و آنچه در جبهه ها گذشته را به نسل های بعدی منتقل کرد. 

عکاسان جنگ لحظه هایی را ثبت کردند که اگر نبود این عکس ها، بیان خاطره اش شبیه یک افسانه سرایی بود و کمتر کسی می توانست چنین وقایعی را بدون دیدن عکس ها و فیلم ها درک کند. 

در میان این افراد علی فریدونی مردی نام آشناست که تصاویر منحصر به فردی را ثبت کرده. تصویری مثل ماجرای هواپیما ربایی که او با حضور در این هواپیما لحظه هایی را ثبت کرد و خاطره خواندنی ای را از آن روایت می کند. 

همچنین تصاویری که او در عملیات رمضان از بسیجیانی ثبت کرده که چطور آنها شجاعانه تا لحظه آخر جنگیدند و به شهادت رسیدند، از جمله درخشان ترین عکس هایی است که از جنگ تحمیلی به ثبت رسیده است. 

ماجرای یک عکس/ همه آنچه که از یک جوان 19 ساله باقی ماند!

اما پشت هر کدام از این عکس ها روایت هایی است که وقتی در کنار عکس قرار میگیرد اثرگذاری و جذابیتش را چند برابر می کند.  

  فریدونی در پاسخ به این سوال که چرا تاریخ شفاهی زندگی خود و عکس هایی که ثبت کرده را بازگو نمی کند، به خبرنگار تسنیم گفت: اتفاقا من هم دوست داشتم این کار انجام شود و سال 89 به پیشنهاد محمود جوانبخت از فعالان فرهنگی حدود 60 ساعت با وی به گفت و گو نشستم و از دوران کودکی تا بزرگسالی و سال های عکاسی در جنگ را برایش تعریف کردم اما متأسفانه نتیجه ای نداشت.

وی می گوید: مدتی بعد آقای جوانبخت متنی را به من داد از خروجی خاطراتم که به او گفتم این اصلا آن چیزی نیست که با هم صحبت کرده بودیم. دوباره کار زمین ماند تا پسر او قرار شد تاریخ شفاهی زندگی مرا کار کند. اما او هم پس از مدتی دیگر حتی جواب تلفنم را هم نمی داد. 

فریدونی ادامه می دهد: سپس قرار شد همین کار را انجمن عکاسان دفاع مقدس انجام دهد که آن هم هنوز به سرانجامی نرسیده است. اینطور شد که اکنون پس از گذشت 13 سال هنوز خبری از خروجی این خاطرات نیست که نیست. 

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: عکاسی جنگ دفاع مقدس لحظه هایی را ثبت عکس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۷۳۵۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟ /خاطرات عروس بزرگ امام از فوت دو فرزندش و علت آن

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما ‌شدند و هول و هراس ایجاد ‌کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»

۲۷۲۱۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899748